بررسی ایمونوهیستوشیمیایی بیان نشان گرهای 67-ki و 2-bcl در برخی ضایعه های کیستی دندانی با رفتارهای بالینی متفاوت

زمینه:ضایعه­های کیستی با منشأ اپیتلیوم دندانی و ظاهر بالینی و رادیوگرافی مشابه، رفتار بالینی متفاوتی دارند. هدف:مطالعه به منظور مقایسه برخی عوامل مرتبط با تکثیر و فرار از مرگ سلولی در اپیتلیوم پوشاننده دو گروه از ضایعه­های کیستی دندانی با رفتار بالینی متفاوت انجام شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه تحلیلی و گذشته­نگر تعداد 11 نمونه پارافینه از هر یک از ضایعه­های کیست رادیکولار،کیست دنتی­ژروس، ادونتوژنیک کراتوکیست و آملوبلاستومای تک کیستی، برای بررسی بروز آنتی­ژن 67-ki و پروتئین 2-bcl  رنگ­آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی شدند. داده­ها با آزمون­های آماری کروسکال- والیس و کای دو تحلیل شدند. یافته­ها: بیش­ترین میزان سلول­های 67-ki مثبت (%29/26±50/35) در لایه پارابازال ادونتوژنیک کراتوکیست دیده شد(001/0=P). میانگین LI-67-ki در لایه پارا­بازال گروه تهاجمی (%79/37±80/26) بیش­تر از گروه غیرتهاجمی (%38/3±04/4) بود، اما این تفاوت معنی­دار نبود. یش­ترین میانگین LI-2-bcl (%70/6±95) در لایه بازال ادونتوژنیک کراتوکیست بود(001/0=P). میانگین LI-2-bcl در همه لایه­ها در ضایعه­های تهاجمی بیش­تر از ضایعه­های غیرتهاجمی و بیش­ترین مقدار آن (%10×94/3±45/72) در لایه بازال و این تفاوت معنی­دار بود (001/0=P). نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، تظاهر بیش­تر نشان­گرهای مرتبط با فرار از مرگ سلولی در گروه ضایعه­های مهاجم در مقایسه با گروه غیرمهاجم، این احتمال را مطرح می­کند که فرار از مرگ سلولی نقش مهم­تری در رفتار تهاجمی ضایعه­های دندانی کیستی ایفا می­کند.